நம் வாழ்வில் நிலையானது எது?

உங்கள் ஊருக்கு பெருமை சேர்ப்பது எது என்று சிலரிடம் கேட்டால் உலகப்புகழ் பெற்ற திருவாரூர் தியாகராஜர் கோவில் தான் என்பார்கள் பிறப்பதற்கே முக்தி உடைய திருவாரூர்க்காரர்கள்.

நெற்களஞ்சியமிக்க தஞ்சாவூர்க்காரர்களை கேட்டால் இராஜராஜ சோழன் கட்டிய உலகப்புகழ் பெற்ற தஞ்சை பெரியகோவில் தான் சிறப்பு என்பார்கள். 

தருமமிகு சென்னைவாசிகளை கேட்டால், உலகின் இரண்டாவது பெரியதும், அழகியதுமான மெரீனா கடற்கரையைக் காட்டுவார்கள். 

கோவை வாசிகளை கேட்டால் சிறுவாணித் தண்ணீருக்கு ஈடு ஏது அதுதான் எங்கள் ஊருக்கு பெருமை சேர்ப்பது என்பார்கள்.

இப்படி ஊருக்கு ஊர், மனிதருக்கு மனிதர் பதில் மாறுபடும். சரி இந்த உலகிற்கே பெருமை சேர்ப்பது எது? யாரைக்கேட்டால் சரியான பதில் கிடைக்கும்? 

இதற்கு ஒரு வழி இருக்கிறது. உலகிலேயே மனிதனுக்கு மனிதனால் எழுதப்பட்டதில் மிக சிறந்ததும், ஒப்புவமையற்றதுமான திருக்குறளை எழுதிய வள்ளுவரையே கேட்போம்.

வள்ளுவர் பெருந்தகை என்ன சொல்கின்றார் பாருங்கள்!

"நெருநல் உளனொருவன் இன்றில்லை என்னும்

பெருமை உடைத்து இவ்வுலகு என்கிறார்.

நேற்று இருந்தவன் இன்றில்லை அதுதான் இந்த உலகத்தின் பெருமை என்று அடித்துச் சொல்கின்றார் வள்ளுவர் பெருமகனார். நிலையாமை அதிகாரத்தில் வரும் குறள் இது. வேறு ஒரு சிந்தனையாளன் இதே கருத்தை ஒரே வரியில் இப்படி சுருக்கமாகச் சொன்னான்... 

\"நிலையாமைதான் நிலையானது\"

ரத்தினச்சுருக்கமாக எப்படிச் சொன்னான் பாருங்கள், எல்லாம் நிலையில்லாததுதான்.

நம்மை விட்டுப் போகக்கூடியதுதான். ஏன் எல்லாவற்றையும் போட்டது போட்டபடி போட்டு விட்டு நாமும் ஒருநாள் போக (சாக) போகிறோம். அதைத்தான் நம் மனம் கவர்ந்த பகவான் கண்ணபிரான் இப்படி சொன்னார்.

எது இன்று உன்னுடையதோ, 

அது நாளை மற்றொருவனுடையதாகிறது. மற்றொருநாள் அது வேறொருவருடைய தாகும். இதுவே உலக நியதியும் எனது படைப்பின் சாராம்சமுமாகும்.

கடைசியாக ஒன்று... 

இன்று என் இடத்தை பட்டா போட்டு என் மகன்/ மகள் பெயரில் எழுதி வைத்து விட்டேன் என்று பெருமையாக பீற்றிக் கொள்பவர்கள் இதுவே ஆயிரம் வருடங்களுக்கு முன்பு இந்த இடம் யாருக்கு சொந்தம்? அல்லது ஆயிரம் வருடங்களுக்கு பிறகு இந்த இடம் யாருக்கு சொந்தம்  என்பதை யாராவது நிரூபிக்க முடியுமா?

எத்தனை பேர் இதையெல்லாம் 

நம்மில் நினைத்துப் பார்க்கின்றோம்?