TODAY'S THOUGHT..

ஒரு ஞானி ஓர் ஊரில் தங்கியிருந்தார்.._

அந்த ஊரைச் சேர்ந்த விவசாயி அவரது வீட்டுக்கு பின்னால் சுமார் இரண்டடி நீளமுள்ள ஒரு பாம்பை அடித்துக் கொன்றார்.._
_பின்னர் அவர் வீட்டிற்குள் சென்று தன் மனைவியிடம்_ *நான், மூன்றடி நீளமுள்ள பாம்பை கொன்றேன்..* _என்று சொன்னார்.._

_அதைக் கேட்டு அதிசயித்த மனைவி தன் பக்கத்துவீட்டுப் பெண்ணிடம்_ *என் கணவர் சுமார் ஐந்தடி நீளமுள்ள பாம்பை தனி ஒருவராக அடித்துக்கொன்றார்.. தெரியுமா?* _என்று பெருமையாகச் சொன்னார்.._

_அந்த பெண்மணியோ, தன் பக்கத்து தெருவில் உள்ள தோழியிடம்.._ *எங்கள் தெருவில் ஒருவர், சுமார் பத்தடி நீளமுள்ள பாம்பை தனி ஒருவராக அடித்துக் கொன்றார்* _என்று கூறினார்.._

_அதனைக் கேட்ட அத்தோழி_ *எங்கள் ஊரில் ஒருவர் முப்பதடி பாம்பை சாகடித்திருக்கிறார்..* _என்று தம்பட்டம் அடித்துக் கொண்டார்.._

_இதையெல்லாம் கவனித்துக் கொண்டிருந்த ஞானி.._ *மிகைபடுத்துவதால், கற்பனைத்திறன் வேண்டுமானால் வளருமே தவிர..* *உண்மை இருக்குமிடம் தெரியாமல் போய்விடும்..* _என்று ஊர் மக்களுக்கு அறிவுறுத்தினார்.._

_அதைக்கேட்ட விவசாயி_ *தான் இரண்டை  மூன்றாக்கியது.. இப்போது முப்பதாகிவிட்டதை அறிந்தான்..* _ஆனாலும், முப்பதடி பாம்பைக்கொன்ற பெறுமையையும் விட்டுக்கொடுக்க அவனுக்கு மனமில்லை.._

*தன் வீரம் பற்றி, புதிதாக வந்திருக்கும் ஞானிக்கு என்ன தெரியும்?*  _என்று அலட்சியமாக கேட்டான்.._

_உடனே, ஞானி விவசாயின் ஐந்து வயது மகனை அழைத்தார்.._ *உன் அப்பா.. முப்பதடி பாம்பை கொன்றாரா?* _என்று கேட்டார்.._

_ஆனால், அவனோ அவரை அதிசயமாக பார்த்து விட்டு.._ *செத்த பாம்பு, வளருமா?* என்று கேட்டான்..

_அதை கேட்டு ஞானி பெரிதாக சிரித்தார்_

*தனது தந்தையார், பாம்பை கொன்றதாக சொன்னபோது ஓடிப்போய் பார்த்திருக்கிறான்.. அது வெறும் இரண்டடி பாம்புதான் என்பதும் அவனுக்குத் தெரிந்திருக்கிறது..*
*அந்தப் பையனைப் போல, எல்லோரும் உண்மையை ஆராய்ந்ருந்தால்.. வதந்தியை பரப்ப நேர்ந்திருக்காது இல்லையா..?* _என்று அவர் ஊர் மக்களை பார்த்து கேட்டார்.._

_மக்கள் அனைவரும் தலைகுனிந்து கொண்டனர்.._

👇
*இன்று ஊரும் செய்திகளும் அப்படித்தான் உலா வருகிறது..*

*ஈரை பேனாக்கி..*
*பேனை பெருச்சாளியாக்கும் உலகமிது..*

ஆகையால்.. எதையும் ஆராயாமல் பரப்ப வேண்டாம்..

*நல்லவையே படிப்போம்..*
*நல்லவையே பரப்புவோம்..*